to Koniec

Róża odeszła
pozostawiając w dłoni ostry kolec
bolesną pamiątkę ulotnej chwili

pustka

I leżysz na dnie
spoglądając na szczyt
tak odległy
tak niedostępny

Marzenia

Obudziły się,
tłukąc skrzydłami jak uwieziony ptak za szkłem,
starając się rozbić więzienne pręty krat,
by poczuć smak wolności.

Huk,
wstrząsnął umysłem jak wulkan ziemią,
uwalniając je z kajdan zniewolenia,
dając wiatr nadziei do lotu.

Skarb

Otwórz oczy swej smutnej duszy
w dłoniach trzymasz skarb
kruchy jak lód
delikatny jak puch

Spójrz ono żyje
bije silnym rytmem
walczy dla Ciebie
wzywa Cię swym śpiewem