Gdy zapada ciężka ciemna noc

Gdy zapada ciężka ciemna noc

Wyciągając na wierzch nasze lęki, bóle i cierpienia

Zapalamy światła by przegnać strach

Modląc się o szybki sen

By choć na te kilka godzin zapomnieć

By choć przez te kilka chwil nie myśleć

Ale czy jesteśmy tego pewni?

Czy naprawdę sen zabierze wszystko co nas męczy?

Wątpię, bo jestem tylko człowiekiem

Nie wierze już w te bajki

Gdy się budzę cierpię jeszcze bardziej

Siłą wracam do naszych snów

Które są mym przekleństwem

Choć tak bardzo ich pragnę

Tak bardzo chce zanurzać się w nich

By poczuć smak Twych ust

By wędrować z Tobą po zakazanym świecie rozkoszy

By choć tam smakować Twych łez

Wieże, że przyjdzie czas

W którym przebudzenie nie będzie oznaczało utraty Ciebie

Gdy otworzę oczy Ty dalej będziesz w mych ramionach

Gdy pocałuję Twe usta one dalej tam będą

Nie rozpłyną się jak fatamorgana

Strach który w nas siedzi

Czy starczy nam sił?

Czy wytrzymamy ten czas rozłąki?

Kochanie… tak bardzo tęsknie...

I kolejne pytanie bez odpowiedzi

Złośliwy czas na chwilę przywrócił budzik do życia...